مناں دائم ءَ گوں وتی ایوکی ءَ انچو مہر ات من ھچبر نہ مار اِت کہ اے زند یک مہروانیں ہمراہے لوٹیت ءُ نہ کہ من اے لوٹ ءُ واھگ داشتگ ات کہ منا کسے مہر بہ کنت چیا کہ مہر مدام مردم ءَ دردیگ کنت ءُ ارسیگ کنت، بلئے زند ہم اجب اِنت مئے لوٹ ءُ واھگانی ھساب ءَ وتی سُہب ءَ بیگاہ نہ کنت ءُ نہ کی تہاریں شپاں مئے لوٹ ءِ ھساب ءَ رُژن تالان کنت۔۔۔
سُہب ءِ وھد ات ءُ ما درائیں جْنک انچو اشتاپی اتیں کہ بس وت ءَ گُشادی ءَ سمبہینگ ءُ در آھگ ءَ اتیں، درست منی سرا زہر اتاں کہ من چینچو دیر کناں من زوت کُت ءُ در اتک آں ، درائیں جنک منی سرا کُپگ ءَ اتاں ءُ من کندان اتاں، آ گُشگ ءَ اتاں کہ ما پشت کپتگیں ءُ تو بس انچو بہ کند!
من گوں کندگیں دپے ءَ پسہ دات کہ زاناں اے مراگش ءَ پہ ما کہ ودار ءَ اِنت؟
منی دوستیں دزگہار ءَ موبائل کشیت ءُ منی ءُ وتی عکس یے گپت ءُ گُشت ھو منی جان ما وَ وت ءَ وتی جند ءِ واستہ شوک کتگ دگہ چے لوٹیت، ما ھر دوکاں ٹک دات ءُ کندان ءَ دیم پہ مراگش ءِ مزنیں ھال ءَ شُتیں۔
وھدیکہ ما اُدوا سر بوتیں ھال ءِ توکا ، مردم سک باز اَت ءُ اے مُچی ءِ توکا ہم منی چم ایوک ءَ یک انچیں مردمے ءَ کپت انت کہ من اولی رندا آئی را دیستگ ات، بلئے اے ساعت ءَ کہ من آئی ءَ را دیست من چہ درستیں ایندگہ ندارگ ءُ مردماں چہ بے ترانگ بوتاں آئی ءِ گندگ ءَ چہ پد من اے سرجمیں روچ ءَ دگہ ھچ ءِ ودار نہ کُت ھچ نہ دیست۔
منی چم بس ھر نیمگ ءَ آئی ءِ شوھازگ ءَ اتاں ، ھر نیمگا کہ آ شُت منی چم ہمودا اتاں ، چماں ھچ دم نہ بُرتگ ات آئی ءِ چارگ ءَ، منی تہا انچو سمارگ ءَ ات گُشئے کم کم ءَ منی ھورکیں جبین ءِ بہرے جوڑ بوھگ ءَ ات، میزان میزان ءَ آ منی ارواہ ءِ گِمُرتگیں گلاباں پدا سْرپینگ ءَ ات ، ءُ مہر ءِ وشبوئی تالان بوھان اتاں۔
منی اندر ءِ مرتگیں ھیال سر جنان اتاں، دل ءَ یکیں ساعت ءَ باریں چیچو نازُرکیں واب دیست پدا وتی کِرا لج بوت ءُ وتی سرا کندگ ہم اتک۔
ہردے کہ آ منی نزیک ءَ چہ گوست من داں دیراں بس ہمے راہ چاریت ، چیا کہ ہمک ساعت ءَ من کہ آئی ءَ را وتی نزیک ءَ مار اِت منا اجبیں تاھیرے رست، چو گُشئے منی زرد ءِ تاروکیں کِشکاں یکے ءَ چراگ ئے روک کُت ءُ پدا بے انانی ءَ گوست ءُ شُت۔
بلئے زان ئے، آئی ءِ بے سمائی اوں منا بے کساس ءَ تاھیر دئیگ ءَ ات، آئی ءِ نہ چارگ ءُ کِمار نہ کنگ ءُ گْوزگ ءُ رْوگ ہم منا دوست ات، پرچا کہ آ انچو منی باتن ءَ ایر کپتگ ات من کساس ءَ چے گیشتر آئی ءَ را وتی توکا گندگ ءُ مارگ ءَ اتاں،
یک برے منی ھیال ءَ گُشئے آ ئی ءَ زانتگ ات کہ منی چم پر آئی ءَ راہچار آں ، منا انچو سما بوت کہ آ ہم منا نیم چمی ءَ چاریت ءُ گوازیت بلئے وھدیکہ من آ چاریت گڑا آئی ءَ وتی پُر کیف ایں چمان ءَ جہل کُت ءُ دیم ترینت،بلئے چوش نہ اِنت!
آ چوناہا منی ھچ ھیال ءَ نہ ات، اے بس منی واب ءُ واھگ، ءُ منی گُمان ات کہ آ ہم منا چارگ ءَ ات۔
آ روچ منی زند ءِ وشتریں روچ بوت، اے ساعت ہمودہ چہ بندات بوت ءُ پدا آسر نہ بوت،،،بلئے آ پدا من دوبر وتی زند ءِ ویرانگیں ھچ را ءُ رنداں گْوزگ ءَ نہ دیست۔
Watch Latest Videos
